Uitgelicht
Challenge van het Kunstcollectief Gelderse Poort 2025; Vrijheid in de tussenruimte
Het thema “Vrijheid in de tussenruimte” gaat voor mij over de vrijheid die wij als mensheid aan de natuur geven, ofwel inperken, terwijl dat ook over onze eigen leefruimte gaat, aangezien wij afhankelijk zijn van de natuur om te kunnen leven. Niet andersom.
Welke tussenruimte blijft er dan over voor alle betrokkenen die samen in een symbiose leven ?
Vertaald naar de kubus met inhoud heb ik dat als volgt verbeeld met de titel
De symbiose van mens en natuur ; een wankel evenwicht
- De takkenstructuur is die van de kleurrijke mensheid en de kleurrijke natuur door elkaar en met elkaar verbonden. De natuur zal eerder ons overleven dan andersom en groeit daarom door buiten het frame.
- Aan de andere kant , de kant van de mensheid, de stukjes “geconserveerde natuur”. Door toedoen van de mens wordt er veel leven van en in de natuur bedreigd, of is al uitgestorven.
- Het kubusframe is omhuld met meerdere soorten korstmos. Korstmossen groeien ook symbiotisch en vertegenwoordigen de onderlinge verbondenheid en afhankelijkheid van alle levende wezens.
Laten we samen het evenwicht weer herstellen!
Object voor serre Aster Uitvaartzorg te Elst
Cirkel van het Leven
In 2021 werd ik door Tessa Hendriks van Aster gevraagd om een eyecatcher te maken die in de serre van hun afscheidshuis kwam te staan en binding heeft met hun bedrijf.
Door de natuurlijke uitstraling verbindt het kunstobject de serre met de mooie tuin en heeft een doorsnede van ca. 1,1 m.
Het geeft de natuurlijke cirkel van het leven weer, met aan de binnenkant de warmte (gele bolletjes) die je voelt bij het beleven van mooie herinneringen aan je dierbare waar je afscheid van hebt moeten nemen.
Deze herinneringen zijn symbolisch weergegeven door vele soorten bloemblaadjes, grasjes, schors, veren en nog meer te vangen in kleine cirkels. Iedereen wordt wel geraakt door 1 van de schoonheden uit de natuur. De kleine, doorzichtige cirkels die zijn gescheiden door houten schijfjes, en in zijn geheel als herinneringscirkel verbonden met de cirkel van het Leven.'
Zachtheid van binnenuit naar buiten gekeerd
Het grote en zware stuk hout “pakte” mij meteen. Direct zag ik er een V-vorm uitgehaald, verder niets. Dat gebeurde pas 2 jaar later, toen ik tegen het prachtige blad van de Ezelsoor (Stachys Byzantina) aanliep; het was duidelijk, samen met de symboliek die het nu verbeeldt.
De driehoek heb ik er bij een houtzagerij uit laten zagen, net zoals de voet van het gehele stuk hout; Azobé hout is namelijk zwaar en hard hout waar je met een gewone zaag niet doorheen komt. Een van de weinige houtsoorten die ook zinkt in water.
De vorm van de driehoek die eruit is gehaald, is dezelfde als de metalen driehoeken die ik bevestigd heb. Op het snijvlak in de punt van de driehoek heb
ik een dun reepje ezelsorenblad geplaatst; daar zit de zachtheid van binnen.
Naar mijn idee is die zachtheid bij iedereen aanwezig, maar niet altijd zichtbaar. In dit object heb ik het wèl zichtbaar gemaakt, al zien mensen er ook heel andere dingen in, en dat is goed, daar is kunst ook voor.
